թավուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑˈvut]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւուտ
վանկեր՝ թա•վուտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խիտ թփերով ու մացառներով պատված տեղ, թփուտ, մացառուտ ◆ Տարիներ շարունակ թավուտները մնացել են սաղարթախիտ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր։ (Ավետիք Իսահակյան)
- անտառի մեջ խիտ բուսականությամբ պատված տեղ ◆ Սաբու գյուղում այդ հնօրյա հավատքը մնացել է, ինչպես անտառի կուսական թավուտ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նա… մտնում էր թփերի ամենախճճված թավուտների մեջ նրա համար նորանոր պտուղներ գտնելու համար։ (Րաֆֆի) ◆ Սակայն Մթնաձորում այժմ էլ թավուտ անտառներ կան։ (Ակսել Բակունց)
◆ Բլբուլն թառեր թավուտ թփին։ Պետրոս Դուրյան ◆ Սառը ջրով ձեռքս, երեսս լվացի, հանգսացա ծառի թավուտ ստվերումը։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Հրդեհելով նայվածքն հոնքերը թավուտ, կը հառի շեշտ դեմ կանաչ հովիտին։ (Դանիել Վարուժան)
- (գյուղտնտ․) (անտառ․) բարձր խտության և լրիվության անտառամաս
Ածական
- խիտ, ծառախիտ
- տերևախիտ, սաղարթախիտ
- տե´ս թավոտ
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե´ս մացառուտ
- սաղարթախիտ
- բրդոտ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։