թավջութակ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰɑvd͡ʒuˈtʰɑk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թաւջութակ

վանկեր՝ թավ•ջու•թակ 

Գոյական

1. լարային աղեղնավոր երաժշտական կնտնտոցային նվագարան (գործիք) ջութակի ընտանիքից (բասա-տենորային ռեգիստրով), ընդհանուր երկարությունն է 1550-1560 մմ, իրանի երկարությունը՝ 760 մմ. չորս լարերը լարված են մաքուր կվինտաներով, նվագելիս կատարողը թավջութակը հենում է հատակին ոտիկի միջոցով (մինչև 19-րդ դարի երկրորդ կեսը նվագում էին ծնկների արանքում սեղմած) ◆ Կցնցե ջղերդ ֆոկստրոտ, թավջութակ, սրինգ ու դհոլ։ Եղիշե Չարենց

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
թավջութակահար թավջութակային

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։