թարմություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɑɾmutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թար•մութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- թարմ լինելը, թարմի վիճակը և հատկությունը ◆ Ճաշի թարմությունը մի առանձին համ ու բույր է տալիս նրան։
- անթարշամություն, թարմ կանաչություն ◆ Լսե՞լ եք էն թախծալի ճըռճռոցը, որ ծաղկի բուրմունքի ու կանաչի թարմության հոտ խառնված հոսում է գարնան դաշտերի երեսով։ Հովհաննես Թումանյան
- թարմ օդ, օդի մաքրություն ◆ Նա ագահ շնչում է անտառից եկող թարմությունը։ (Ակսել Բակունց) ◆ Որքան ախորժազդում էր հովասուն օդի թարմությունը՝ խնկարկված բյուրավոր ծաղիկների անուշահոտությամբ։ (Րաֆֆի)
- երիտասարդություն, ջահելություն ◆ Իննը տարի է ամուսնացած է և թարմությունը կորցրած։ (Շիրվանզադե) ◆ Ժամանակը չէր հնացնում նրանց, այլ օրըստօրե մանկացնում էր բաշխելով նոր թարմություն և նոր չքնաղություն ։ (Րաֆֆի)
- կայտառություն, աշխուժություն ◆ Նա դեռ պահպանել էր յուր վաղեմի քաջազնական հոգու թարմությունը։ (Րաֆֆի)
- չհնանլու հատկությունը ◆ Հռմերոսի պոեմները… պարունակում էին իրենց մեջ հավիտենական գրավչություն և հավիտենական թարմություն։ (Գրքերից)
- անազոտություն, վարություն, պայծառություն ◆ Ես տեսել եմ մի դեպք, որը հիշողությանս մեջ մի այնպիսի անթառամ թարմությամբ է ապրում։ (Ավետիք Իսահակյան)
- նոր առաջացած, երևան եկած լինելը ◆ Լուրերի թարմությունը։
- պայծառագունության, գունավառություն ◆ Գույներ թարմություն։
- հնչեղություն, ճնճողականություն ◆ Ձայնի թարմությունը։
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս մատղաշություն
- նորություն
- տե՛ս կայտառություն
Արտահայտություններ խմբագրել
- թարմություն բերել՝ տալ - թարմ դարձնել, թարմացնել ◆ Մանրամասնույունները․․․․․ ինքնուրույն կենդանույուն ու թարմություն են տալիս նրա երգերից մի քանիսին։ Հովհաննես Թումանյան
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։