թարքա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թար•քա
- Չարմահալ՝ ճիպոտ ◆ Թարքով տալիս ին մոնթերու բռի մեջ։ ՍԲ
Արտահայտություններ
խմբագրել- թարքա կապել՝ - տալ, Պատժելու համար ճիպոտով հարվածել ոտքերի տակը, ափերի մեջ կամ հետույքին ◆ Խանը, քալանթարն ու վարժապետը կարեին մարդկանց թարքա տեին։ ՍԲ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։