Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թա•փա•ռուն

Ստուգաբանություն

թափառող, թափառկոտ ◆ Այս սարերի մեջ, այս ժայռերի մեջ հերիք է շրջեմ այսպես թափառուն։ (Մամուլ) ◆ Ու վիրավոր եղնիկի պես թափառուն ես ապրեցա լեռ, ձոր ու սար, Արևին տակ ոսկեսար։
այս կողմ այն կողմ նայող՝ հայող՝ մոլորուն, որոնող ◆ Իր թափառուն հայացքը ման ածեց սենյակի մեջ։ (Մուրացան) ◆ Հետո երևաց ինքը Ներոնը՝ գլխի մազերը ճակատին բոլորակ կտրած, մսոտ շուրթերը վշտահար պռստած, բայց կարճատես աչքերը հետաքրքիր ու թափառուն։ Ստեփան Զորյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։