թբղլե
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թ(ը)բ•ղ(ը)•լե
- մի տեսակ ծառ, թուփ Թուփ, որ ճյուղերից ճիպոտ են պատրաստում կամ ցախավել են կապում ◆ Տանուտեր տանուտիրական մեդալը պարանոցից կախել, գյուղի էս գլխից մտնում, մյուս ծայրի դուրս է գալիս։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մեկի փախարեն հինգ հատ կակուղ թբլխու ճիպոտներից կապած ցախավել մեջտեղ թափեցին:ԱԲ
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։