թբղլի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թ[ը]•բ[ը]ղ•լի
- Ղարաբաղ՝ Մի տեսակ ծառ, թուփ։ Թուփ, որի ճյուղերից ճիպոտ են պատրաստում կամ ցախավել են կապում։ ◆ Տանումտեր Խուդոն… թբլխի փայտի ճիպոտը ձեռքն է առել, տանուտիրական մեդալըպարանոցից կախել, գյուղի էս գլխից մտնում, մյուս ծայրից դուրս է գալիս։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Մեկի փոխարեն հինգհատ կակուղ թբլխու ճիպոտներից կապած ցախավել մեջտեղ թափեցին։ (Ակսել Բակունց)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։