Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰɛtʰɛvɑmtutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•թե•վա•մ(ը)•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. թեթևամիտ լինելը, բնավորության բացասական գիծ, երբ մարդը լրջորեն չի կշռադատում իր խոսքերն ու գործողությունները, բավարար չափով չի կշռադատում իր վճիռներն ու լրջորեն չի փորձում կանխատեսել դրանց իրագործման հետևանքները
  2. թեթևամիտ արարք՝ վերաբերմունք՝ վարքագիծ ◆ Թեթևամտություն չէ՞ երևույթը պարսավել առանց պատճառները քննելու։

(Շիրվանզադե)

  1. թեթևամիտ մարդու բնավորությունը՝ հատկությունը
  2. անլուրջ՝ թեթևամիտ խոսակցություն՝ զրույց՝ գրվածք և այլն

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։