թեթևամտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɛtʰɛvɑmtutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թե•թե•վա•մ(ը)•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- թեթևամիտ լինելը, բնավորության բացասական գիծ, երբ մարդը լրջորեն չի կշռադատում իր խոսքերն ու գործողությունները, բավարար չափով չի կշռադատում իր վճիռներն ու լրջորեն չի փորձում կանխատեսել դրանց իրագործման հետևանքները
- թեթևամիտ արարք՝ վերաբերմունք՝ վարքագիծ ◆ Թեթևամտություն չէ՞ երևույթը պարսավել առանց պատճառները քննելու։
- թեթևամիտ մարդու բնավորությունը՝ հատկությունը
- անլուրջ՝ թեթևամիտ խոսակցություն՝ զրույց՝ գրվածք և այլն
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։