Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թ(ը)•թ(ը)ն•գել 

  1. Պոլիս, Սեբաստիա, Կարին՝
    1. թախանձագին խնդրել ◆ Տղեն շատ օր թթնգավ, լալեն ըսավ ինքը թագավոր լալեն է էղե։ (Ձեռագիր)
    2. հորդորել, համոզել, կպչել պոկ չգալ ◆ Ասոր բարեկամները թթնգել էին օր ախճիկը ինձի տան։ (Ձեռագիր)
  2. Պոլիս՝ մի բանով հրապուրված միշտ լինել այնտեղ, ուր գտնվում է այդ բանը ◆ Ամպարը մուկ մը թթնկեր է։ (Հրաչյա Աճառյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։