թիլաբերան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [tʰilɑbɛˈɾɑn]
վանկեր՝ թի•լա•բե•րան
- Ղարաբաղ, Նոր Նախիջևան, Չարմահալ, Ամասիա, Սեբաստիա, Խոտուրջուր, Կեսարիա, Տարենտե, Մուշ, Տիգրանակերտ՝ կիսաբերան, ոչ սրտանց ◆ Մի թիլաբերան հրավիրեց ճաշի։ Թիլաբերան կասես, որ իրանք էլ գան։ (Հրաչյա Աճառյան)
- հազիվ լսելի ձայնով, ցածրաձայն ◆ Աչքերը բաց ու խուփ արեց ու թիլաբերան ջուր ուզեց։ (Պերճ Պռոշյան)
- գաղտնիք պահել չկարողացող, բացբերան ◆ Թիլաբերան մարդ ա։ Սահակ Ամատունի ◆ Ատ թուլբերանին ականջը շատ բան մի տար։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։