Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թիկ•նել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. թիկունքով հենվել մի բանի, թիկն տալ ◆ Ասավ, թեթև թիկնեց լանջիս, փակեց աչերն աստղավառ։ Հովհաննես Թումանյան , ◆ Նա թիկնեց աշտարակի հենասյանը։ (Մամուլ)
  2. թևը՝ կուռ դիմհար անելով հենվել, կռթնել ◆ Տղաները թուղթ էին խաղում կանաչներին թիկնած։ (Անահիտ Սահինյան)
  3. թեքվելով գետնին հենվել, գետնին հենված թեք դրությամբ մնալ, թեքվել (փխբ․) ◆ Հինգ հարյուր տարի ապրել եմ կանգնած, էդքան էլ կապրեմ դեռ էսպես՝ թիկնած։ Հովհաննես Թումանյան
  4. հենվել, ապավինել, զորավիգ ունենալ (փխբ․) ◆ (Նրան) հաջողվեց հիմք դնել նոր վասալական պետության, մի պահ թիկնելով սելջուկների պաշտպանությանը։
  5. մեջք մեջքի տալով հենվել իրար
  6. միմյանց ետևից կանգնել՝ բարձրանալ, սարաեր, սարեր թիկնած իրար (փխբ․)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. ընկողմանել, կիսապառկել, թիկն անել, թիկն տալ, թեք ընկնել
  2. հենվել, կռնել, ողմել , ողմկել
  3. թիկնել, կիսապառկել, թիկն տալ
  4. հենվել
  5. ապավինել
  6. հակել, վայրահակել, կքել, խոնարհել,
  7. ծռել, շեղել
  8. ճկել
  9. կորացնել
  10. կռացնել
  11. դարձնել՝ շուռ տալ
  12. հենել
  13. ծալել, կքել
  14. աղավաղել
  15. կռթնել, հենուլ
  16. հիմնվել
  17. ապավինել
  18. հովանավորվել, պաշտպանվել, աչք տնկել, երեսին նայել, բախտն ընկնել
  19. ապաստանել
  20. պատսպարվել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել