թլատ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰlɑt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թ(ը)•լատ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- թլվատ լինելը
- խոսելու արատ, երբ մարդ չի կարողանում արտասանել որոշ հնչյուններ կամ դրանք փոխում է այլ հնչյուններով
Ածական
- թլատած, թլատված
Հոմանիշներ
խմբագրել- թոթովախոս, թոթով, թլվատախոս, թոթովալեւլու, թլիկ, կակազ, կակազոտ, (հնց․) ծանրալեզու, թոթովաբան, գունչ, քաղթնւաո, տարախոս, դժվարասաց, դժասաց, (բրբ․) թլոլ, թլոր, տլտըլ, լազ, կլատ։
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։