թխկել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թըխ•կել
- Արարատյան՝ թխնել
- Արարատյան, Սեբաստիա, Եվդոկիա, Էվերիկ, Սիվրիհիսար՝ հիվանդին հատուկ թխություն ստանալ։ ◆ Մտիկ է տալիս ժամհարի թխկած, թխնած երեսին։ Սահակ Ամատունի ◆ Երեսը թխկել, թխնել էր, ինչպես կապիտ կտավ։ Սահակ Ամատունի
- ընկույզի՝ կաղինի միջուկը թխանալ, փչանալ։ ◆ Պոպոքը թխկել ա: Սահակ Ամատունի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։