Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թ(ը)ն•թոց 

  1. Կարին, Մուշ, Վան, Դերսիմ, Քղի՝հարիսա խառնելու ողորկ՝ երկար փայտ։ Վերին թաղի անթրոց, Ցածրի թաղի թնթոց
  2. ծայրը սև ձութով պատած փայտե գործիք, որով կավե ամանները ձութապատում են
  3. փայտե կոչնակ, որ զարկելով հայտարարումեն ճաշի ժամը
  4. սրածայր փայտի ձողիկ, կամ ճյուղ , որով ձեթի ճրագի պատրույգը դուրս են քաշում որպեսզի լույսը պայծառ լինի՞
  5. (նորբ․) խառնելու փայտե թիակ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. թնթոց տալ, ուզել , գրգռել։ Ամոթ չ՞է, փոխանակ հաշտեցելու դեռ թնթոց ես տալիս (Մլխ)։

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։