թնթոց
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թ(ը)ն•թոց
- Կարին, Մուշ, Վան, Դերսիմ, Քղի՝հարիսա խառնելու ողորկ՝ երկար փայտ։ Վերին թաղի անթրոց, Ցածրի թաղի թնթոց
- ծայրը սև ձութով պատած փայտե գործիք, որով կավե ամանները ձութապատում են
- փայտե կոչնակ, որ զարկելով հայտարարումեն ճաշի ժամը
- սրածայր փայտի ձողիկ, կամ ճյուղ , որով ձեթի ճրագի պատրույգը դուրս են քաշում որպեսզի լույսը պայծառ լինի՞
- (նորբ․) խառնելու փայտե թիակ
Արտահայտություններ
խմբագրել- թնթոց տալ, ուզել , գրգռել։ Ամոթ չ՞է, փոխանակ հաշտեցելու դեռ թնթոց ես տալիս (Մլխ)։
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։