թշնամություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰʃnɑmutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ թշնամութիւն
վանկեր՝ թ(ը)շ•նա•մութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- հակառակության վրա հիմնված հարաբերություններ ու գործողություններ, փոխադարձ հակառակություն՝ անհամաձայնություն՝ ատելություն ◆ Երկու տան մեջ թշնամությունը հնուց կար։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ոչ ոք չէր հիշում ոչ Մրոցում, ոչ էլ Միրում, թե երբ ծագեց առաջին թշնամությունը ծիրանի տափի համար։ (Ակսել Բակունց)
- թշնամի լինելը
- թշնամական արարք
- մեկի նկատմամբ ցուցաբերված չարակամ՝ վնասակար արարք
- երկու պետությունների միջև գոյություն ունեցող թշնամական հարաբերություն ու գործողություն ◆ Պետք է վերջ տրվի երկու երկրների միջև առկա թշնամությանը և սկսվի բարեկամական համագործակցությունը։
Հոմանիշներ խմբագրել
- հակառակություն, ներհակություն, ատելություն, թշնամանք, (հնց․)՝ ընդդիմակցություն, ընդդիմամտություն
- ոսոխություն
Արտահայտություններ խմբագրել
- թշնամություն անել - մեկին թշնամական վերաբերմունք ցույց տալ կամ որևէ գործողությամբ դիտումնավոր վնասել
- թշնամություն բորբոքել՝ գցել՝ գրգռել - բանսարկելով կամ մի այլ ձևով երկու կողմերը միմյանց դեմ թշնամացնել ◆ Չպետք է թշնամություն բորբոքել երկու հարևան ժողովուրդների միջև
- թշնամություն լինել - երկու կողմերի միջև թշնամական հարաբերություն գոյություն ունենալ ◆ Այդ տան մեջ արյան թշնամություն կար։ (Րաֆֆի)
- թշնամություն տածել - մեկի նկատմամբ թշնամական վերաբերմունք ունենալ
- թշնամություն տարածել՝ սերմանել - միմյանց դեմ թշնամացնող խոսքեր ասել՝ լուրեր տարածել ◆ Միսիոներները ատելություն և թշնամություն էին սերմանում երկու հայ եղբայրների մեջ։ (Րաֆֆի)
- թշնամություն ցույց տալ - թշնամական վերաբերմունքը արտահայտել ◆ Ձեր գանձապետը… ոչ սակավ դիպվածներում ցույց է տվել ինձ յուր թշնամությունները: (Րաֆֆի)
- թշնամություն ունենալ - թշնամական հարաբերություն պահպանել ◆ Այն օրից ինձ հետ թշնամություն ունի։ (Րաֆֆի)
- թշնամությունը վերանալ - երկու թշնամի կողմերի միջև սկսել բնականոն հարաբերություններ
- թշնամությունը վերացնել - երկու թշնամի կողմերի միջև բնականոն հարաբերություններ ստեղծել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։