թոբուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թո•բուխ
- Ղարաբաղ, Պոլիս՝ կոճիկ, ոտքի ներքևի ծայրի դուրս ցցված ոսկորը, կոճ ◆ Թոբուխին սխտոր կապեցին։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ խմբագրել
- թոբուխեն վեր ջուրը մտնել - Իր կաողություններից վեր գործ ձեռնարկել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։