թոբուխ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թո•բուխ
- Ղարաբաղ, Պոլիս՝ կոճիկ, ոտքի ներքևի ծայրի դուրս ցցված ոսկորը, կոճ ◆ Թոբուխին սխտոր կապեցին։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրել- թոբուխեն վեր ջուրը մտնել - Իր կաողություններից վեր գործ ձեռնարկել
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։