թոխուր
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ թո•խուր
- Ղարաբաղ՝ քլունգ
- Արարատյան, Կարին՝ երկաթե գործիք՝ տափակ, քիչ կորություն ունեցող բերանով և փայտե կոթով, որով մանրում են հողի կոշտերը, կտրտում են վայրի բույսերը, լցնում եղ տունկերի բուկը և այլն
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։