Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թո•նը•մոն 

  1. Համշեն՝ փայտյա հատուկ աման՝ թանի համար։ ◆ Թոնըմոն մը թոն։ (Ձեռագիր)
  2. (փխբ․) հաստափոր ◆ Ինա թոնըմոնին ալ ինդո էղառ։ (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։