Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [tʰulɑkʰˈʁɑnt͡sʰkʰ]

վանկեր՝ թու•լաք•ղանցք 

  1. Վան՝ (փխբ․) անճարակ, ձեռքից բան չեկող (կնոջ մասին)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։