թունդ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [tʰund]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թունդ 

թունդ1

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *(s)tund-` *(s)teu- «հրել, խփել» արմատի *-d աճականով (*(s)teu-d-) և *-n ռնգային ձևից. հմմտ. հին հնդկերեն tundatē, tudati «հրում է, խթանում է», լատիներեն tundō «խփել, հրել»։

Գոյական

1. թնդալու ձայնը, թնդյուն, թինդ
2. (փխբ․) ոգևորություն, խանդավառուրյուն
3. բարկություն, ցասում (այժմ գործածական է միայն հարադրական բայերի մեջ)

Հոմանիշներ

1. տե՛ս թնդյուն
2. ոգևորություն խանդավառություն
3. ցասում

Արտահայտություններ

1. թունդ առնել
   1. տրոփել, ուժգնորեն բաբախել
   2. հուզվել
   3. բորբոքվել, սաստկանալ
   4. ցասումով լցվել
2. էունդ ելնել -թնդալ
   1. բաբախել, տրոփել
   2. անակնկալ մի բանից վախենալով վեր թռչել
   3. մոլեգնել
3. թունդ հանել -
   1. թնդացնել
   2. բաբախեցնելտրոփել տալ
4. հանկարծական վախից վեր թռչել տալ
   1. մոլեգնեցնել
   2. հուզել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

թունդ 2

Ստուգաբանություն

Փոխառություն՝ պարսկերեն tund:

Ածական

1. խիստ ազդու, բարկ, կծու
2. բարկացկոտ, խիստ
3. մուգ (գույնի մասին)
4. ուժեղ, ուժգին, սաստիկ
5. ծայրահող, մոլի ◆ Թունդ միապետական
6. (փխբ․) դաժան ◆ Շատ թունդ ինքնաքննադատություն ես ծավալում։ (Նաիրի Զարյան)
7. (փխբ․) բուռն, տաք թեժ ◆ Թունդ վեճ՝ կռիվ։
8. (փխբ․) երբ կամ որտեղ որևէ բան բուռն կերպով տեղի է ունենում (ժամանակ, միջոցին, տեղը և նման բառերի հետ)
9. (փխբ․) կոպիտ, գռելիտ, գռեհիկ, անվայել ◆ Թունդ հայհորանք։
10. (փխբ․) կատաղի, մոլեգին ◆ Թունդ ծեծ
11. (փխբ․) ազդու, ներգործելու մեծ զորություն ունեցող ◆ Թունդ հրաման՝ կարգադրություն

Հոմանիշներ

1. բարկ, կտրուկ (ժղ․)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ stiff գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ жесткий (ru) ‎(žestkij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։