թունոտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰuˈnɔt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թու•նոտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- վրան թույն քսած, թույնի մեջ թաթախված ◆ Եվ ծայրը թունո՞տ. ուրեմն, ով թույն, կատարիր գործդ (Շեքսպիր)։ ◆ Թունոտ ներկ։ ◆ Թունոտ աման։
- թույն պարունակող, թունավոր ◆ Թունոտ բաժակն է. ա՜խ, ուշ է արդեն (Շեքսպիր)։ ◆ Լցված է արդեն բաժակը թունոտ: (Վահան Տերյան)
- դժնի, չար, նենգ ◆ Մինչ գիշերը կանցնի տխուր ու թունոտ: (Միսաք Մեծարենց)
- խայթող, կծու, խիստ, բարկացայտ ◆ Որ միտս են գալիս նրանց թունոտ խոսքերը փշաքաղվում եմ։ Սերո Խանզադյան ◆ Շուրջն էլ պակաս չեն փսփսացողներ, որ վարակում են նրա ականջը թունոտ խոսքերով (Շեքսպիր)։
- չարություն՝ ատելություն պարունակող ◆ ՈՒ թունոտ, ոչնչացնող մի հայացք խրելով իմ սիրտը Եֆիմ Բրավելման արագ հեռացավ։ Եղիշե Չարենց
- մահացու ◆ Սիրել են տալիս մեզ նենգ զզվանքով Անարգ ստրուկի թունոտ շղթաներ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
=== Հոմանիշներ ====
- տե՝ս Թունավոր
- մաղձոտ, դառն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։