Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թու•նոտ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. վրան թույն քսած, թույնի մեջ թաթախված ◆ Եվ ծայրը թունո՞տ. ուրեմն, ով թույն, կատարիր գործդ (Շեքսպիր)։ ◆ Թունոտ ներկ։ ◆ Թունոտ աման։
  2. թույն պարունակող, թունավոր ◆ Թունոտ բաժակն է. ա՜խ, ուշ է արդեն (Շեքսպիր)։ ◆  Լցված է արդեն բաժակը թունոտ: (Վահան Տերյան)
  3. դժնի, չար, նենգ ◆ Մինչ գիշերը կանցնի տխուր ու թունոտ: (Միսաք Մեծարենց)
  4. խայթող, կծու, խիստ, բարկացայտ ◆  Որ միտս են գալիս նրանց թունոտ խոսքերը փշաքաղվում եմ։ Սերո Խանզադյան ◆ Շուրջն էլ պակաս չեն փսփսացողներ, որ վարակում են նրա ականջը թունոտ խոսքերով (Շեքսպիր)։
  5. չարություն՝ ատելություն պարունակող ◆  ՈՒ թունոտ, ոչնչացնող մի հայացք խրելով իմ սիրտը Եֆիմ Բրավելման արագ հեռացավ։ Եղիշե Չարենց
  6. մահացու ◆ Սիրել են տալիս մեզ նենգ զզվանքով Անարգ ստրուկի թունոտ շղթաներ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
=== Հոմանիշներ ====
  1. տե՝ս Թունավոր
  2. մաղձոտ, դառն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Թարգմանություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել