Հայերեն

ՄՀԱ՝ [tʰupʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ թուփ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *tu-pho-` *tu- «ուռչել» արմատից. հմմտ. (*tu-bh, *tu-ph>) հին անգլերեն dūf «սաղարթ, տերևափունջ», dufel «թուփ»։

Գոյական

(բսբ․) բազմամյա ծառաթփային կենսաձև, որն ի տարբերություն ծառերի, տալիս է առավել հզոր կողմնային ճյուղեր (առանցքներ, անմիջապես հողի մակերեսից)։ ◆ Սա մի բուրալի շուշան էր, որ դուրս է գալիս հաճախ մի հասարակ մացառի, մի փոքրիկ թփի տակ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա գտավ յուր սիրուհիին վարդենիների թփի տակ։ (Րաֆֆի)
առհասարակ` հիմքից աճող և փունջ կազմոց ցեղուններով բույս։ ◆ Ձյունաթույր բամբակի թփերով պճնվել է Հայաստան։ (Հակոբ Հակոբյան) ◆ Ցնցվում են մազերը, ինչպես տատասկի թուփը: (Ակսել Բակունց)
փոքր` կարճահասակ ծառ։ ◆ Ներսես Բեյն իր սեփական ձեռքով վարունգի թփերի մեջ փտրում էր երկու-երեք վարունգ։ (Ակսել Բակունց)
(ժղ․) մի շարք բանջարաբոստանային բույսերի վերգենտյա մասը` ցողուններով ու տերևներով։
(ժղ․) նոր տնկած` նոր աճող բույս։ ◆ Եվ երևացին մուգ-կանաչ դաղձի առաջին թփերը: (Ակսել Բակունց)
(ժղ․) խաղողի տերև, որն գործածում են դոլմա փաթաթելու համար։ ◆ Խաղողը կաճի ու կշողա, խաղողի թուփն էլ կչորանա, բայց տակից նորն է ծլում։ (Վահան Թոթովենց) ◆ Խաղողի թփով տոլմա են փաթաթում։ ◆ Կաղամբի թուփը շատ լավ անասնակեր է։ ◆ Մատղաշ բազուկի թուփը բրդում են սպասի մեջ։
տե՛ս սնդրուկ։

Հոմանիշներ

թփաբույս, թփատեսակ, տունկ, մացառ (փշոտ), ծազկաթուփ (ծաղկի), վարդաթուփ (վարդի) (հիմքից աճող և փունջ կազմոց ցեղուններով բույս)

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
գաճաճ մրգատու ծառ թավաթուփ թանձրաթուփ վարդաթուփ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ spittle գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ куст (ru) ‎(kust), кустарник (ru) ‎(kustarnik), стланик (ru) ‎(stlanik), лист (ru) ‎(list), виноградный лист (ru) ‎(vinogradnyj list) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ buisson, arbrisseau

Աղբյուրներ

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։
Հարությունյան Լ․ Վ․, Թանգամյան Տ․Վ, Զավարյան Է․ Լ․ և ուրիշներ, Բուսաբանական տերմինների ռուս-հայերեն բացատրական բառարան, Երևան, ««Հայբուսակ»», 2002 — 272 էջ։
Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։