Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թս•թան 

  1. մի տեսակ սև գազ մանր ու ղիտ փշիկնեչով, որ շուտ բռնկվում և շուտ հանգչում է, լավ չի վառվում և սաստիկ ծուխ է հանում

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։