Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ թս•թան 

  1. մի տեսակ սև գազ մանր ու ղիտ փշիկնեչով, որ շուտ բռնկվում և շուտ հանգչում է, լավ չի վառվում և սաստիկ ծուխ է հանում

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։