Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թը•վա•կա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն

ընդհանուր պատմական ժամանակագրության հարաբերությամբ տարեթվերի ու ժամանակային ավելի մեծ հատվածների (դարերի) որոշման համակարգ, որով ժամանակի հաշվումն սկսվում է պամանականորեն սահմանված որևէ պատվական պահից, թվարկություն, դարաշրջան։ ◆ Երևանի մասին առաջին տեղեկությունները վերաբերում են մեր թվականությունից առաջ 8-րդ դարին։
թվական, տարեթիվ(հնց․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։