Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թը•րա•տել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. թրով կտրել կտրտել ◆ Երբ քեզ թրատում էին, ես ձեռքովս և ատամներովս բռնել էի սուրը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Սյունեցիները սրերով թրատում էին նրանց գլուխը, ուսերը։ Ստեփան Զորյան
  2. կոխկրտելով ճմլել ◆ Իսոն…թրով թրատում էլ զլդան Գոդու վեսուտը (մացառուտ, փշուտ)։ (Ակսել Բակունց) ◆ Նրա անունն անգամ թրատում էր ինձ, սիրտս և ուղեղս, հոգիս և մարմինս։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Սառնամանիքը թրատում էր շրջապատը, մարդանց ստիպում բարձրացնել վերարկուների օձիքները։ (Մամուլ)
  3. պատռել ◆ Կայծակը նորից ծնվեց և հզոր հարվածով թրատեց օդը։ Սերո Խանզադյան ◆ Ծիծեռնաներն ահա ճախրում վերից ու երկնքի լազուրն են թրատում: Վահագն Դավթյան
  4. գծավորել, ակոսել ◆ Մի սև սպի շեշտակի թրատում էր Ռիզայի դեմքը վերից վար։

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կոտորել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել