թևաբաց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰɛvɑˈbɑt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թե•վա•բաց
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- թևերը բացած՝ տարածած◆ Եվ ինչպես հպարտ արծիվ թևաբաց՝ կանգնած անվեհեր բարձր քարափում… Մի քաջ աղջիկ է թափով կրակում։ (Գեղամ Սարյան) ◆ Ոսկյա աղավնու բերանից էին կաթեցնում մեռոնը՝ թևաբաց ոսկյա աղավնու։ (Վահան Թոթովենց)
- (փխբ․) (բնստ․) կատաղի սլացքով, սանձակոտոր
- (փխբ․) ազատ, անկաշկանդ ◆ Մեր ոգին նաիրյան, որ գիտեր լոկ մորմոք ու լաց, առաջին անգամ թևաբաց սավառնեց աշխարհում համայն։ Եղիշե Չարենց ◆ Նժույգները… ճախրում էին թևաբաց ու մրրկասլաց։ Ստեփան Զորյան ◆ Թևաբաց հածում էին նրանք անծանոթ ծովերի վրա։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (փխբ․) գրկաբաց ◆ Բարեկամը, որ խանդավառ, գործունյա աղմկարար երիտասարադ մըն էր… Թևաբաց ընդունեց նրան։ «Երևանյան օրեր»
- (հզվդ․) թևերը կռները բաց՝ մերկ, հոլանի ◆ Թավուտին մեջ թևաբաց ահա տեսիլդ է կայներ։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Թևաբաց աղջիկները շրջում էին ծառուղիներում։
- (փխբ․) տարածուն, փռված, ծավալուն ◆ Առաջավոր գարնան քնքուշ, ցողաթարմ տրտմություն է, որ թևաբաց առեր կայներ է դաշտին երեսը։ Ռուբեն Զարդարյան ◆ Երիտասարդ էր․ գեղեցիկ նշաձև աչքերի վրա թևաբաց հոնքեր։ Գուրգեն Մահարի
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս գրկաբաց
- տե՛ս թեթևատարած
- տե՛ս մերկաթև, հոլանի
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| թևաբաց | |
| |
|}
| Թարգմանություններ | |
| |
|}
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։