Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ թե•վա•կո•տոր 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ածական

  1. թևը կոտրված՝ կոտրած ◆ Ծիտիկ միտիկ, չալ փետուրիկ, ինչու՞ եղար թևակոտոր։ Հովհաննես Թումանյան, ◆ Միակ բանը, որ կարելի էր նշմարել, ծխատան եկեղեցու գմբեթն էր, թևակոտոր թռչունի հիշեցնող ծռված խաչով։ (Մամուլ)
  2. (փխբ․) հուսաբեկ, թևաթափ ◆ Տեսնելու բան էր, թե ինչպես խեղճը թևակոտոր ընկավ կնոջ դիակի վրա։ (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս թևազուրկ
  2. տե՛ս հուսահատ

Արտահայտություններ խմբագրել

|}

Աղբյուրներ խմբագրել