ժաժիկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ժա•ժիկ
- թանը եփելուց և քամելուց հետո ստացվող պանրանման նյութ, թանից պատարստվող լոռ ◆ Մանդակով ժաժիկ են բռնե, տես ինչքան կը հրճվի ախորժակդ։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Խամբոն կարոտեր ի․․․ խորած պանիրին, կխու ժաժիկին։ Գուրգեն Մահարի
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։