ժամամուտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɑmɑˈmut]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժամ•ա•մուտ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (եկեղ․) պատարագի ժամը մտնելու խոսք կամ քարոզ, համառոտ խոսք հավուր պատշաճի, որ դպիրներից մեկը ասում է պատարագի սկզբին (Բարեխոսությամբ-ից հետո) ◆ Ժամամուտից մինչև «օրհնյալ եղերուքը» լավագույն դեպքում կարող է ձգվել մեկ, մեկուկես ժամ։ Ֆրանց Վերֆել
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։