Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժամանակակէտ

վանկեր՝ ժամ•ա•նա•կա•կետ

Ստուգաբանություն

ժամանակի որոշ կետ՝ պահ, որի ընթացքում մի բան տեղի է ունենում կամ որին մի բան հարաբերում է՝ հագնում է պահ ◆ Հենց ես սկսում եմ խոսել, դու գալիս ես․ այստեղ գալու գործողության վերջին ժամանակակետը համընկնում է խոսելու գործողության սկսման ժամանակակետի հետ։
ժամկետ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։