Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ʒɑjtʰkʰɛt͡sʰˈnɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժայթ•քեց•նել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. ուժգին կերպով դուրս մղել, արտավիժել, խորքից դուրս թափել ◆ Ազատություն տվավ նրան դուրս ժայթքեցնելու իր հոգու խորքից այն բոլոր թույնը, տարիների ընթացքում կուտակվել էր այնտեղ։ (Նար-Դոս)
  2. ուժգին հոսանքով մղել՝ հոսեցնել ◆ Գոռում է ջաղաց, թունդ ժայթքում է ջուր։ (Րաֆֆի)
  3. կրակի՝ բոցի՝ ծխի ևն ուժգին բռնկում առաջացնել՝ բարձրացնել ◆ Բուքը բարձրացրեց ձյունի շերտերը… ժայթքեց գաջի ամպեր ։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  4. (փխբ․) սիրտը ետ տալ՝ թափել, փսխել
  5. (փխբ․) (հզվդ․) բուռն կերպով դրսևորել՝ արտահայտել ◆ Հանկարծական պոռթկումով նա իր ամբողջ զայրույթը ժայթքեց անմեղ հաճախորդի գլխին։

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել