ժայռային
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɑjrɑˈjin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժայ•ռա•յին
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ժայռին հատուկ, ժայռի ◆ Անտառածածկ կիրճերի կողքին տարածված են բազմաթիվ սեպաձև լեռնագադաթներ, սրածայր ժայռային կատարներ։ (Դասագիրք)
- ժայռից բաղկացած՝ գոյացած՝ ձևացած, ժայռեղեն◆ Ժայռային մանր ու խոշոր քարերը զառիվայրով ցած էին գլորվել և լցվել ձորը։
- ժառի մեջ կամ վրա գտնվող՝ տեղի ունեցող՝ ապրող
- ժայռերի վրա աճած ◆ Ժայռային խոտերը
- ժայռագույն, թուխ կարմրավուն ◆ Աշուրը կարճահասակ էր, բայց լայնաթիկունք, ոսկրոտ… ժայռային մուգ-կապույտ ու խոշոր աչքերով։ (Վահան Թոթովենց)
- (փխբ․) ժայռի նման ամուր, շատ ամուր
- (փխբ․) ծայռի նման, անողոք, քար, անգութ
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։