ժանիք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɑˈnikʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժա•նիք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- կաթնասուն կենդանիների ու մարդու կտրիչ ատամների և փոքր սեղանատամների միջև գտնվող ատամը, շնատամ ◆ Կտրիչներից հետո գիշատիչ կաթնասուններն ունեն զարգացած ժանիքներ։ (Դասագիրք)
- փղի, վարազի և մի քանի ուրիշ վայրի կենդանիների բերանից դուրս ցցված և հարձակման ու պաշտպանության ծառայող խոշոր սրածայր ատամ ◆ Վարազը հասավ ամբողջ թափով, որ ծառին զարկեց՝ ժանիքները ծառի էս կողմից մտան, էն կողմից դուրս եկան։ Հովհաննես Թումանյան
- (փխբ․)առհասարակ՝ գիշատիչ գազանների մեծ ատամ ◆ Մրոցի շները զգաստ են, նրանց ժանիքները շատ անգամ են գայլի մաշկը քերծել։ (Ակսել Բակունց)
- (փխբ․)ատամնաձև մաս՝ ծայր զանազան բաների վրա, սուր ժանիքներով լեռներ ◆ Ու վեր բարձրանում ծոցում կապույտի սուր ժանիքներով լեռներ ձյունապատ։ Հովհաննես Թումանյան
- անվի ատամ ◆ Հնոցի բոց երախեն, ժանիքներեն ճախրակին որպեսզի հացը կորզեն, տվել են կյանք գարնանային։ (Դանիել Վարուժան)
- (փխբ․) բռնություն, ճնշում ◆ Ժանիքի դեմ ես ժանիք, թաթի դեմ թաթ վրիժառու։ (Դանիել Վարուժան)
- (փխբ․) մագիլ, ճիրան, աղքատության՝ հիվանդության ժանիքներ ◆ Այնպիսի խոշոր ճանկեր ուներ այդ աքաղաղը, որ մյուս աքաղաղները դողալով էին դիտում։Սոսկալի էր մանավանդ բութ մատի ժանիքը։ Վրթանես Փափազյան
- (փխբ․) թթված՝ մռայլ՝ մաղձոտ դեմք ◆ Երեսին քիչ մը խնդացողին անանկ ժանիք մը կընե։ «Երևանյան օրեր»
Հոմանիշներ խմբագրել
- ատամ, կեռիք, վրիժակ, ակռա, շնատամ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։