Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժան•տախտ

Ստուգաբանություն

սուր վարակիչ համաճարակային հիվանդություն, սև ցավ (փխբ․)։ ◆ Սովից հետո տեղի ունեցավ 1798 թվի ժանտախտը։ (Րաֆֆի)
վնասակար՝ վտանգավոր ուսմունք՝ տեսություն՝ գաղափարախոսություն (փխբ․)։ ◆ Ժանտախտից սատկել էր նրանց միակ կովը։ (Ակսել Բակունց)
հասարակական վնասակար երևույթ՝ սովորություն (փխբ․)։ ◆ Պոզիտիվիստները հիպոթեզը համարում են գիտության բանականության ժանտախտ։ (Դասագիրք)
գործածվում է որպես հայհոյական բառ՝ չար, նենգ, խարդախ նշանակությամբ (փխբ․)։ ◆ Չէ՞ որ դա ազգային կյանքի մեջ մի ժանտախտն է, որ ապականում, փտեցնում է առաքինությունը։ (Րաֆֆի) ◆ Էդ երևույթը անվանում են զզվելի թալան, կեղտոտ ուղի, ավերիչ ժանտախտ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Դա մարդ չէ, ժանտախտ է։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։