ժեխ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɛχ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժեխ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (ժղ․) կեղտ, կենցաղային աղբ
- մարդու կեղտ, կղկղանք
- ասեղի նման բարակ ցախ
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս աղբ
- ցախ, խռիվ, ցախփայտ, կրկուտ, (հզվդ․)՝ ժժան, ժժանք, խոշուր, խոտոշ, խոտմոշի, խշուր, խուշուր, խճելուկ, ճախ, ջախ, ջախջ (ջաղջ), ջալ, ջանջխ, ճալ, մառ, չռփի, փոչիլ, տրոք, փայտ-մատ, փայտ ու փտուր, ցախումախ, ցախ ու ցուխ, ցախ ու ցաք, քոլ ու մոլ, քոլ ու քոս, ժախ-ժեխ, ժաժ-ժեխ, ժար-ժեխ, ձառ, ջեղ
- տե՛ս ժախ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԹարգմանություն
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։