Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ժիշտ

Կարին, Ջերմուկ, Խոտուրջուր՝ դիմադարձություն անող, անհնազանդ ◆ Ինչ ժիշտ երեխա է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Սեբաստիա՝ խոժոռադեմ, չժպտացող
Խոտուրջուր՝ պնդաճակատ, աներես ◆ Ձեր աղջիկն ժիշտ ա, խոսք վրեն չառնու։ (Հակոբ Մանանդյան)
ժինդ, ուշ եփվող (միս)

ժիշտ ըլնել՝ կտրել, Ջերմուկ՝ համառությամբ մի բան ուզել, խնդրել։ ◆ Մեգ մեգ խիզանը մե զադ օր ուզում են, ու ասում ես չկա, ժիշտ են կտրում, էլ ռադ չեն ըլնում։ ՍԲ
ժիշտ ու ժիպակ Ջերմուկ՝ 1.չար, անհանգիստ, պնդաճակատ (երեխա), որ այնքան է իր ասածը պնդում՝ պահանջում, մինչև որ ստանում է։ 2.առհասարակ չար, անհանգիստ ու համառ ◆ Էյ, ժիշտ ու ժիպակ, գնա ռադ էլի, թե չէ հենց կուտամ, օր զխկուքտ դուս գա։
ժիշտ ու ժիպակ ըլնել, իր ասածի՝ ուզածի վրա պնդել այնքան մինչև ստանալը։

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։