ժիր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒiɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ժիր
վանկեր՝ ժիր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հայկական բառ
Ածական
- աշխույժ, կենսախինդ, կայտառ ◆ Մենք առույգ ու ժիր գեղջուկ մանուկներ… տաղ էինք ասում և ուրախանում: Հովհաննես Թումանյան
- փութաջան, գործունյա, եռանդուն ◆ Ես էն այգին կարդամ զվարթ, ուր տերն է ժիր, մեջն այգեպան։ Հովհաննես Թումանյան
- առույգ ◆ Ժիր մարդիկ, զենքերդ առեք, ձիանք հեծեք ամեհի։ Հովհաննես Թումանյան
- ժրությամբ՝ աշխուժությամբ լի, ուրախությամբ համակված ◆ Տխուր խաղում են ալիքները ժիր: Հովհաննես Թումանյան
- արագաշարժ, արագընթաց
- ամուր, պինդ
Հոմանիշներ
խմբագրել- աշխույժ, կայտառ, առույգ, վառվռուն, թռվռան, թռվռուն, ժիրաժիր (շատ ժիր), քաջառույգ (հնց․)
- փութաջան, գործունյա, եռանդուն, ժրաջան, ժրաջանասեր, ջանասեր, ճարի, կտրուկ
- տե՛ս արագաշարժ
- տե՛ս կենսախինդ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։