ժողովրդապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒɔʁɔvɾdɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժո•ղո•վ(ը)ր•դա•պետ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ժողովրդի՝ համայնքի պոտ՝ ղեկավար՝ առաջնորդ ◆ Անգամ մր կառքին նայի, նույնիսկ ժողովրդապետը ասանկ կառք մը չունի։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- ժողովրդագլուխ (հզվդ․)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։