Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժու•ժալ

Ստուգաբանություն

(հնց․) դիմանալու՝ կրելու ներքին ուժ ունենալ, համբերել, տոկալ
ինքն իրեն զսպել, դիմադրել մարմնական պահանջներին ◆ Հրեն Սիսիան սարերը, -բացականչեց հանկարծ տիրացուն՝ չժուժալով կարծես, որ ուսումնական մարդը այդ վեհափառ տեսակների առջևից է լուռ ու մունջ։ (Մուրացան)
զորել, կարողանալ, ուժը պատել

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։