ժպտերես
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ʒptɛˈɾɛs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ժ(ը)պ•տե•րես
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ժպտուն երեսով, ժպտադեմ ◆ Ինքնաթիռի վերջին սանդղամատից հազիվ իջած՝ ժպտերես մի հայուհի մատուցում է ինձ հսկա մի ծաղկեփունջ ու համբուրում։ Սիլվա Կապուտիկյան ◆ Թե դու չգիտես, Որ այստեղ երկրում մարդը ժպտերես մարդ է գիշատում։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նա զգաց, որ հարկավոր են հանել յուր գլխարկը և ժպտերես դիմավորել յուր խնամուն։ (Մուրացան)
- (փխբ․) գեղեցիկ, գեղատեսիլ, գեղեցկադեմ ◆ Երևանը կդառնա ավելի ծիծաղկոտ, ավելի ժպտերես։ (Մամուլ)
- (փխբ․) երջանկություն բերող խոստացող ◆ Ամենուրեք ինձ ընկերացող ժպտերես բախտը չէ՞ր խրտչի արդյոք այդ շամանդառից։ Վարդան Ֆերեշեթյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։