Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ իդէայ

վանկեր՝ ի•դե•ա

Ստուգաբանություն

(նորբ․) հասկացություն՝ պատկերացում, որ մարդու գիտակցության մեջ արտացոլում Է իրականությունը և արտահայտում Է նրա վերաբերմունքը շրջապատող աշխարհի նկատմամբ
որևէ բանի հիմնական միտք՝ գաղափար
աշխարհայացքի հիմնական՝ գլխավոր սկզբունք
առհասարակ՝ գաղափար
(փիլ․) փիլիսոփայական տերմին, որ նշանակում է «իմաստ», «նշանակություն», «գաղափար», «էություն» և սերտ կապված է մտածողության ու կեցության կատեգորիաների հետ
օվկիանոսուհի, Կոլքիսի արքա Էյեթոսի կինը, Մեդեայի մայրը, կախարդուհի

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
Սերգեյ Իշխանյան, Հունական դիցաբանության տեղեկատու բառարան (Վան Արյան), Երևան, 2006 — 392 էջ։

* Ալինա Մուրադյան,  Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։