իզիմ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ իզ•իմ
- Արարատյան, Նոր Բայազետ, Պոլիս, Մուշ, Խոտուրջուր՝ թույլատվություն իրավունք ◆ Պստիկ Միրզան թագավորից իզին կառնի կերթա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
- Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Կարին, Մուշ՝ հրաման ◆ Մամու կամքով ու Աստծու իզնով հարսնիք կենեն, մեկզմեկի կառնեն։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
- իզին տալ, թույլատրել ◆ Չուր էն խալիվոր ձե իզին չի տա խմելու՝ չխմեք։ Ահ ◆ Բան է, եթե... ձեր առաջը կտրելու լինեն, ասացեք, որ Ղարաբեգը մեզ իզին տվեց։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։