Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [imɑstɑbɑnutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ իմ•աս•տա•բա•նու•թյուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. իմաստուն՝ իմաստալից խոսք ◆  Իմաստաբանությունը… բառերի նշանակության կամ իմաստի ուսումն է։ (Մկրտիչ Արմեն)
  2. (լեզվբ․) բառագիտության այն բաժինը, որն ուսումնասիրում է բառիմաստները և նրանց զարգացման օրինաչափությունները` բառիմաստների փոփոխությունների տեսակները, նրանց պատճառները, կատարում բառերի դասակարգում ըստ նշանակության (նոեւյնանիշներ հումանիշներ և այլն)

Հոմանիշներ

խմբագրել

իմաստագիտություն, նշանակաբանություն

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։