Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ իմաստուն

վանկեր՝ ի•մաս•տուն 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Ածական

  1. մտավոր կարողություններով օժտված, շատ խելոք
  2. իմաստությամբ լի, կենսափորձի ու կյանքի խոր ճանաչողություն ունեցող
  3. ընդհանրապես, խելացի
  4. խորապես հասկանլու, ըմբռնելու վրա հիմնված ◆ իմաստուն օրենքներ
  5. իմաստություն պարունակող, խոր բովանդակություն, իմաստ ունեցող ◆ իմաստուն խոսք, առած
  6. իմաստալից բաներ խոսող, ասող, իմաստախոս ◆ Նրանց Իմաստուն լեզուն վերևից ազդված, խոսում է կամքը վերինի։ Հովհաննես Թումանյան
  7. իմաստություն, խելացիություն արտացոլող ◆ իմաստուն հայացք։
  8. բազմակողմանիորեն կշռադատված, մտածված իմաստուն վճիռ, որոշում, ծրագիր
  9. հմուտ, ճարտար ◆ և ոչ վարպետի ձեռքը իմաստուն դրեց հիմքերը նրա հաստատուն (Րաֆֆի) (փխբ․)
  10. իմաստություն ներշնչող, խորախորհուրդ, խորհըրդավոր ◆ Լեռների վրա իջել էր իմաստուն մի երեկո (Ակսել Բակունց)
  11. հարմար, նպատակահարմար ◆ Իմաստուն ժամին ժամանեցիր Դերենիկ Դեմիրճյան (հզվդ․)
  12. գիտուն, գիտնական, մասնավորապես, փիլիսոփա (հնց․) և (ժղ․)
  13. կյանքի իմաստը, էությունը պարունակող ◆ Այդպես ցողունն է հանդում ծանրանում, երբ լցվում է ձույլ, իմաստուն հասկով։ Եղիշե Չարենց
  14. իմաստասեր, գիտուն, փիլիսոփա
Հոմանիշներ
խմբագրել
  1. խելոք, խելացի, խոհեմ, մտացի, բանիմաց, բանգետ, ողջամիտ, ողջախոհ, կորովամիտ, խիկար (փխբ․)
  2. քաջախոհ (հզվդ․)
  3. քաջախորհ, քաջախորհակ, քաջախորհուրդ, վսեմախոհ, վսեմամիտ, հանճարեղ, գիտուն
  4. տե′ս իմաստասեր
Արտահայտություններ
խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել