իմացություն
Հայերեն
Գոյական
ՄՀԱ: []
- ՄՀԱ՝ [imɑt͡sʰutʰˈjun]
վանկեր՝ ի•մա•ցութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրել- իմանալը
- իմացական կարողություն
- այն ամենը, ինչ որ մարդ իմանում է, գիտելիքների ամբողջություն
- կեցության արտացոլումը մտածողոււթյան մեջ (գիտ․)
- օբյեկտիվ աշխարհի ճանաչողությունը
- (հատուկ կրթ․) իմացական ճանաչողական գործընթաց, որը տեղի է ունենում առարկաները սահմանազատելու և տարբերակելու միջոցով՝ ընդգրկելով գիտակցական գործունեության տարբեր կողմեր (ընկալում, ճանաչում, ըմբռնում և այլն)
Հոմանիշներ
խմբագրելտե՛ս իմացականություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԹարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։