Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ իմուքոյութիւն

վանկեր՝ իմու•քո•յութ•յուն

Ստուգաբանություն

(ժղ․) իրենը և ուրիշինը տարբերելը՝ միմյանցից զատելը, իր և ուրիշի ունեցածի միջև սահման դնելը ◆ Սկսած մեր համալսարանական կյանքի՝ ապրել ենք միասին որպես եղբայրներ, բայց հիմա կամենում ես իմուքոյություն դնել մեր մեջ։ ◆ Այլևս սեփականություն, իմուքոյություն չկա։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։