Հայերեն դարձվածք

  1. երդման արտահայտություն է ◆ Աֆերիմ, սիրեցի պարզախոսությունդ, աֆերիմ, իմ արևը, դրուստն ես ասում։ (Շիրվանզադե) ◆ Քու արևը, Սաքո՛, ուրախությունից չէի իմանում՝ ինչ անեմ։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Հանա կի չէ, ղուրթ իմ ասում, քու արիվը․ քունը սուտ չգիդենաս, իմ արիվն իմ ասում։ Գաբրիել Սունդուկյան ◆ Մամայի՛․․․ արև, ես ոչնչից տեղյակ չեմ։ ◆ Օգտագործման օրինակ չկա(см. խորհուրդներ).
  2. (իմ գլխի արևը, էս արևը) հաստատ եմ ասում ◆ Ախպեր, իմ արևը, շոփերությունը լավ բան է, քշիր հա քշիր, համ քեփ արա, համ էլ փող աշխատիր։ (Շիրվանզադե) ◆ ֊ Շատ սիրուն կա՛րտինկա իս, քու գլխի արիվը։ Գաբրիել Սունդուկյան ◆ ֊Էս արևը, Սողոմ, մեղքս գալիս ես․ ուզում եմ քեզ ձեռիս տակն առնեմ։ (Պերճ Պռոշյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։