Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինս•տան•ցի•ա

Ստուգաբանություն

< инстанция < լատ. instans (instantis)

պետական մարմինների ստորակարգության աստիճան ◆ Ժամանակն է ստեղծելու մի բարձր ընտրյալ ◆ ինստացիա, մի ձեռնահաս մարմին։ Հովհաննես Թումանյան, ◆ Նա նրա զեկուցագիրը ուղարկում էր վերադաս ինստացիա։
(տեխ․) օբյեկտային ծրագրավորման մեջ՝ որևիցե օբյեկտի օրինակ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։