Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [intɔnɑt͡sʰˈjɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ին•տո•նա•ցիա 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

< интонация < լատ․ intonare բարձր արտահայտել

Գոյական

  1. խոսքի առոգանության եղանակը, որ արտահայտում է խոսողի զգացմունքը, ապրումները, նրա վերաբերմունքը խոսքի առարկային, նրա հոգեկան կերտվածքի առանձնահատկությունները ◆ Քերականական արտահայտության միջոց են նաև շեշտը և իտոնացիան:
  2. խոսքի ռիթմային-մելոդիական կառուցվածքը, խոսքի ձայնային ելևէջավորման ու շեշտավորման կառուցվածքը, ելևէջավորում, ձայնատվություն
  3. երգվող կամ նվագվող երաժշտական հնչյունների կատարման ճշտությունը, երգածի կամ նվագածի տոնի ճշգրտությունը
  4. (թատր․) խոսքի տոնը, եղանակը, ռիթմամեղեդային հատկանիշների (շեշտ, տեմպ, պաուզա, ուժգնության աստիճան, տեմբր, ելևէջավորում և այլն) հանրագումարը
  5. տե՛ս ելևէջավորում
  6. լայն իմաստով` մտքի, զգացմունքի արտահայտումը երաժշտական ձայներով, կամ երաժշտագեղարվեստական կերպարի մարմնավորումը իր հնչման պրոցեսում

Հոմանիշներ

խմբագրել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։
  • Սիլվա Պապիկյան, Թատերագիտական և կինեմատոգրաֆիական տերմինների համառոտ բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ հրատարակչություն», 2015 — 128 էջ։
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
  • Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։