ինքնաբացարկ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑbɑˈt͡sʰɑɾk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ինք•նա•բա•ցարկ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ինքն իր նկատմամբ բացարկ հայտնելը (դատավորի, ատենակալի)
- (իրավգ․) օրենսդրի կողմից նախատեսված բացարկի հիմքերից ցանկացածի առկայության դեպքում դատավորի, դատախազի, քննիչի, հետաքննության մարմնի աշխատակցի, պաշտպանի, տուժողի, քաղաքացիական հայցվորի, քաղաքացիական պատասխանողի ներկայացուցչի, ընթերակայի, դատական նիստի քարտուղարի, թարգմանչի, մասնագետի, փորձագետի կողմից իր անձնական նախաձեռնությամբ ինքն իրեն բացարկ (ինքնաբացարկ) հայտնել
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։